1.        Aile evde çocuk için sakin, mutlu ve sempatik bir hava yaratmalıdır.

2.        Kekeleyen çocuğun en çok ihtiyaç duyduğu şey evde huzur ve güvendir.

3.        Anne-baba çocuklarının önünde heyecanlanmamalı, sinirlenmemelidir. Bu tür davranışlar çocuğun duyduğu güçlüğü arttırır.

4.        Veliler çocuklarına sırf  kekelediği için diğer çocuklarından ayrı gözle bakma hatasına kesinlikle düşmemelidirler.

5.        Çocuk güç ve hatalı konuştuğu için hiçbir zaman onun yanında veya duyabileceği bir yerde söz konusu edilmemelidir.

6.        Kekeleyen çocuğa “ Sakın bir daha kekeleme “ diye kızmak, baskı yapmak, dövmek büyük bir hatadır.

7.        Uykusunu tam almalı ve tam dinlenmelidir.

8.        Mutlaka oyun gruplarına katılması sağlanmalıdır.

9.        İç huzursuzluğu varsa giderici çalışmalar yapılmalıdır.

10.     Kekemeler söyleyemedikleri kelimeleri hiçbir zaman yazarak göstermeyi arzu etmezler .bu husus daima dikkate alınmalıdır.

11.     “h” sesi yerine “s” sesini tercih ederler.

12.     Yaptığı yanlış bir hareketi veya  yanlış söylediği  bir harfi itiraf etmeye zorlanmamalıdır.

13.     Uzun cümle kurmamalı, bunun için zorlanmamalıdır.

14.     Çocuğu, kekemeliğin bir hastalık ve hata olmadığını, geçici bir hal olduğunu  anlatmalı, bu konuda ikna olması sağlanmalıdır.

15.     Sınıfı ve oyun grubu içinde gururunu zedeleyecek davranışlardan sakınılmalıdır.

16.     Basit sorumluluklar verilmelidir. Bu şekilde güven kazanmasına yardımcı olunmalıdır.

17.     Heyecan ve gerilim karşısında herkesin kekeleyebileceğine inandırılmalıdır.

18.     Bol konuşma fırsatı hazırlanmalı, hemen cevap beklenmemelidir.

19.     Çocuğu etkileyecek bakışlardan sakınmalı, hızlı konuşmaya zorlanmamalıdır.

20.     Kekemeleri diğer kekemelerden uzak tutmak gereklidir.

21.     Kekemelere hataları için ceza verilmemeli, düzgün konuştuğu için de ödül verilmemelidir. Ödül pek seyrek, sadece güven kazandırmak için verilmelidir.

22.     Kekelediği sırada kendisine yardım edilmemelidir.

23.     Çocuğun yanında onun konuşmasında çektiği zorluk hakkında konuşma yapılmamalıdır.

24.     Kekemeler konuşmada olduğu gibi okuma yazmada da zorluk yaşarlar. Bunun için konuşma, okuma-yazma beraber yürütülmelidir.

25.     Önce konuşmalara fısıltı ile başlamak, sesi yavaş yavaş yükseltmek de faydalıdır.

26.     Söze başlamadan önce derin bir nefes aldırmak veya yutkunmak gibi hareketler takılmayı önler.

27.     Kısa cümleli yazılar ( şiir gibi ) okutulmalıdır.

28.     Resimler üzerinde konuşturulmalıdır.

29.     Kekemenin söyleyemediği kelime ve harf üzerinde ısrar etmemelidir. Örneğin; D harfinde tutuluyorsa  “ doktor “ yerine “ hekim” dedirtilmelidir.

30.     Söyleyemediği kelimeleri ayrı ayrı cümlelere serpiştirerek, fırsat düştükçe söylemeye çalışılmalıdır.

31.      Fazla işaret ve mimiklerin önüne geçilmelidir.

32.     Kekemelerin genellikle karanlıkta ve gürültülü ortamlarda rahat konuştuklarını düşünerek, bu tür çalışmalara yer ve fırsat  verilmelidir.